خواص ذوب قلع برنز

مضرترین ناخالصی ها درقلع برنزآلومینیوم، سیلیکون و منیزیم هستند.هنگامی که محتوای آنها از 0.005٪ بیشتر شود، ترکیبات اکسید SiO2، MgO و Al2O3 حاصل، مذاب را آلوده کرده و عملکرد برخی از جنبه های آلیاژ را کاهش می دهد.

هنگام ذوب قلع برنز، از آنجایی که نقطه جوش روی نسبتاً پایین است و میل ترکیبی بیشتری با اکسیژن دارد، مذاب باید اکسیدزدایی شود و سپس برای ذوب در کوره قرار داده شود.صفحه برنز قلع چوانگ‌روی می‌تواند مکمل اکسیداسیون باشد، که برای جلوگیری از خطر تولید SnO2 مفیدتر است.روی و فسفر موجود در مذاب دارای ساختار اکسید زدایی جامعی هستند و 2ZnO·P2O5 حاصل از مذاب راحت تر جدا می شود و برای بهبود سیالیت مذاب مفید است.

استفاده از شارژ خشک یا حتی پیش گرم کردن شارژ قبل از ذوب، می تواند جذب گاز توسط مذاب را کاهش دهد یا حتی از آن جلوگیری کند.نسبت مناسب فلزات جدید و ضایعات فرآیند نیز به کیفیت مذاب پایدار کمک می کند.میزان ضایعات فرآیند معمولاً نباید از 20 تا 30 درصد تجاوز کند.مذاب هایی که اندکی به ناخالصی ها آلوده هستند، می توانند با دمیدن هوا یا با افزودن یک اکسید کننده (مثلا اکسید مس CuO) اکسید شوند.قراضه هایی که به طور جدی توسط عناصر ناخالص خاصی آلوده شده اند، می توانند با حلال یا گاز بی اثر، از جمله ذوب مجدد، تصفیه شوند تا کیفیت آن بهبود یابد.

توالی های تغذیه و ذوب مناسب، از جمله ذوب با کوره القایی هسته آهنی فرکانس توان با هم زدن مذاب قوی، برای کاهش و جلوگیری از جداسازی مفید است.افزودن مقدار مناسبی از نیکل به مذاب برای تسریع انجماد و سرعت تبلور مذاب مفید است و تأثیر خاصی در کاهش و جلوگیری از جداسازی دارد.افزودنی های مشابه، زیرکونیوم و لیتیوم نیز می توانند انتخاب شوند.یک روش ذوب مخلوط برای ذوب جداگانه سرب آلیاژ مس و سپس تزریق مذاب سرب به مذاب مس در دمای 1150-1180 درجه سانتی گراد می تواند اتخاذ شود.در شرایط عادی، ذوب برنز قلع حاوی فسفر بیشتر با مواد کربنی مانند زغال چوب یا کک نفتی بدون حلال پوشیده می شود.عامل پوششی مورد استفاده هنگام ذوب برنز قلع حاوی روی نیز باید شامل مواد حاوی کربن مانند زغال چوب باشد.در طول ریخته‌گری مداوم، کنترل دمای ضربه زدن در 100-150 درجه سانتیگراد بالای مایع آلیاژی مناسب است.