فرآیند جوشکاری لوله برنجی

اول از همه، سطح با دقت بالالوله برنجییک لایه محافظ سخت تشکیل می دهد، فرقی نمی کند چربی، کربوهیدرات، باکتری و میکروب، مایعات مضر، اکسیژن یا اشعه ماوراء بنفش باشد، نه می تواند از آن عبور کند، نه می تواند فرسایش یابد و کیفیت آب را آلوده کند، و انگل ها نمی توانند از آن عبور کنند. .نمی تواند در سطح لوله های مسی ساکن شود تا آنها را نرم کند.لوله‌های برنجی با دقت بالا سخت‌تر از لوله‌های پلاستیکی، انعطاف‌پذیرتر از فلزات معمولی، آسان‌تر پردازش می‌شوند و مقاومت خاصی در برابر یخ زدگی دارند.لوله برنجی با دقت بالا دارای مقاومت فشار بالایی است که تضمین می کند که می تواند عملکرد عالی را حتی در فشار بالا بدون تغییر شکل یا ترک حفظ کند.

روش جوش برنجی به طور کلی جوش گاز، سیم جوش برنجی، بوراکس است.هنگام جوشکاری به اندازه شعله توجه کنید.ابتدا از جوش گاز برای سوزاندن لوله مسی قرمز استفاده کنید.در این زمان هنگام تنظیم شعله به شعله آبی رنگ وسط آن توجه کنید و آن را در طول بیشتری تنظیم کنید وگرنه اگر کوتاه باشد دما زیاد می شود.بوراکس را اضافه کنید و پس از ذوب شدن بوراکس سیم جوش برنجی را اضافه کنید.

مراحل لحیم کاری برنجی

1. در طول فرآیند جوشکاری، همیشه شعله اتصالات را برای جلوگیری از ورود هوا نگه دارید.

2. شار خشک می شود و رطوبت در 100 درجه سانتی گراد تبخیر می شود و شار سفید شیری می شود.

3. Flux در دمای 316 درجه سانتی گراد کف می کند.

4. شار در 427 درجه سانتیگراد به خمیر تبدیل می شود

5. شار در دمای 593 درجه سانتیگراد سیال می شود که نزدیک به دمای لحیم کاری است.

6. لحیم کاری حاوی 35%-40% نقره در دمای 604 درجه سانتی گراد ذوب می شود و در دمای 618 درجه سانتی گراد جریان می یابد.

7. توجه داشته باشید که دو محصول مورد جوش باید با یک مشعل جوش گرم شود.

8. با رنگ شعله می توانید مشاهده کنید که آیا دما مناسب است یا خیر.هنگامی که دما به دمای لحیم کاری رسید، شعله سبز به نظر می رسد و شعله سبز نشان می دهد که دما زمانی که به دمای جوش نقره می رسد مناسب است.

9. برای جوش دادن لوله مسی و لوله فولادی به یکدیگر ابتدا باید لوله مسی گرم شود (چون لوله مسی سریع گرم می شود و نیاز به حرارت زیادی دارد).

10. در طول فرآیند لحیم کاری، مشعل جوش نباید همیشه در یک نقطه متوقف شود، بلکه می توان آن را به شکل هشت حرکت داد.

11. استفاده از مشعل بزرگ توصیه می شود، به طوری که با شعله ملایم و بدون فشار زیاد یا «دمیدن»، ترجیحاً با تابش خفیف روی شعله مخروطی داخلی، مقدار زیادی گرما به دست آید.