تفاوت عملکرد بین برنز قلع و برنز بریلیم چیست؟

قلع برنزدر واقع یک ماده فلزی با قلع به عنوان عنصر آلیاژی اصلی است و محتوای قلع آن به طور کلی بین 3-14٪ است.این ماده عمدتا برای ساخت اجزای الاستیک و قطعات مقاوم در برابر سایش استفاده می شود، برنز قلع تغییر شکل داده شده محتوای قلع از 8٪ تجاوز نمی کند و گاهی اوقات سرب، فسفر، روی و سایر عناصر اضافه می شود.
متفاوت از برنز قلع، برنز بریلیم نوعی برنز بدون قلع با بریلیم به عنوان جزء اصلی آلیاژ است.حاوی 1.7 تا 2.5 درصد فلز بریلیوم و مقدار کمی نیکل، کروم، تیتانیوم و سایر عناصر است.پس از درمان کوئنچ و پیری، حد استحکام می تواند به 1250 تا 1500 مگاپاسکال برسد که نزدیک به سطح فولاد استحکام متوسط ​​است.در حالت کوئنچ به خوبی شکل می گیرد و می توان آن را به محصولات نیمه تمام مختلف تبدیل کرد.برنز بریلیم دارای سختی بالا، حد الاستیک، حد خستگی و مقاومت در برابر سایش، و همچنین مقاومت در برابر خوردگی، هدایت حرارتی و هدایت الکتریکی است.هیچ جرقه ای در هنگام ضربه وجود ندارد، بنابراین به طور گسترده در اجزای الاستیک، قطعات مقاوم در برابر سایش و ابزارهای ضد انفجار استفاده می شود.
صاحبان صنعت گفتند که افزودن سرب به برنز قلع می‌تواند ماشین‌کاری و مقاومت در برابر سایش مواد را بهبود بخشد و افزودن روی می‌تواند عملکرد ریخته‌گری را بهبود بخشد.این آلیاژ دارای خواص مکانیکی بالا، کاهش سایش و مقاومت در برابر خوردگی است.و عملکرد آسان برش، لحیم کاری و جوشکاری، ضریب انقباض نسبتاً کوچک است، هیچ مغناطیسی وجود ندارد، می توانید از اسپری شعله سیم و پاشش قوس برای تهیه بوش های برنز، بوش ها، اجزای دیامغناطیسی و سایر پوشش ها استفاده کنید که در صنعت برنز قلع، محتوای قلع استفاده می شود. بیشتر بین 3 تا 14 درصد است و این ماده با قلع کمتر از 5 درصد برای کار سرد بسیار مناسب است.10٪ از این مواد، مناسب برای ریخته گری.