تفاوت عملکرد بین برنز قلع و برنز بریلیم چیست؟

قلع برنزدر واقع یک ماده فلزی با قلع به عنوان عنصر آلیاژی اصلی است و محتوای قلع آن به طور کلی بین 3-14٪ است.این ماده عمدتا برای ساخت اجزای الاستیک و قطعات مقاوم در برابر سایش استفاده می شود، برنز قلع تغییر شکل داده شده محتوای قلع از 8٪ تجاوز نمی کند و گاهی اوقات سرب، فسفر، روی و سایر عناصر اضافه می شود.
متفاوت از برنز قلع، برنز بریلیم نوعی برنز بدون قلع با بریلیم به عنوان جزء اصلی آلیاژ است.حاوی 1.7 تا 2.5 درصد فلز بریلیم و مقدار کمی نیکل، کروم، تیتانیوم و سایر عناصر است.پس از درمان کوئنچ و پیری، حد استحکام می تواند به 1250 تا 1500 مگاپاسکال برسد که نزدیک به سطح فولاد استحکام متوسط ​​است.در حالت کوئنچ به خوبی شکل می گیرد و می تواند به محصولات نیمه تمام مختلف تبدیل شود.برنز بریلیم دارای سختی بالا، حد الاستیک، حد خستگی و مقاومت در برابر سایش، و همچنین مقاومت در برابر خوردگی، هدایت حرارتی و هدایت الکتریکی است.هیچ جرقه ای در هنگام ضربه وجود ندارد، بنابراین به طور گسترده در اجزای الاستیک، قطعات مقاوم در برابر سایش و ابزارهای ضد انفجار استفاده می شود.
خودی های صنعت می گویند که افزودن سرب به برنز قلع می تواند ماشینکاری و مقاومت در برابر سایش مواد را بهبود بخشد و افزودن روی می تواند عملکرد ریخته گری را بهبود بخشد.این آلیاژ دارای خواص مکانیکی بالا، کاهش سایش و مقاومت در برابر خوردگی است.و عملکرد آسان برش، لحیم کاری و جوشکاری، ضریب انقباض نسبتاً کوچک است، فاقد مغناطیس است، می توان از اسپری شعله سیم و پاشش قوس الکتریکی برای تهیه بوش های برنز، بوشینگ ها، اجزای دیامغناطیسی و سایر پوشش ها استفاده کرد که در صنعت برنز قلع استفاده می شود، محتوای قلع عمدتاً بین 3 تا 4 درصد از مواد سرد مناسب است.10٪ از این مواد، مناسب برای ریخته گری.